bundan yıllar yıllar evel, ben 15-16 yaşlarında körpe bir delikanlıyken, önsözünün sonlarına doğru mealen "bu kitap tanrı hakkında bir kitap; belki de onun yokluğuyla" anlamındaki o cümleyi okuduğum anda kalbimi hızlı hızlı çarptırdığını hala hatırladığım kitap. toplumumuzda pek çok gencin din konusunda yaşadığı dargörüşlülük dönemini atlatmamı sağlamıştı ve kitabı okuduktan sonra (ve başka şeylerin de etkisiyle) olaya daha geniş bir açıdan bakabildim. sanırım bütün hayatımı olumlu yönde etkiledi ama o cümleyi okuduktan sonra "bir insan tanrı'nın varolmadığını ima edecek cesareti nereden bulur" diye düşündüğümü ve kitabı okurken annem ve babama karşı suçluluk hissettiğimi hatırlıyorum. vakti geldiği zaman siz de çocuklarınıza okutmayı ihmal etmeyiniz.